Anne-Marie Krap, tekstschrijver en adviseur

KLANTREACTIE

"Anne-Marie beheerst de allerbelangrijkste basis van de tekst-schrijver: ze luistert, pikt signalen snel op, staat open voor opbouwende kritiek en adviezen en heeft een kritische instelling. Een vrouw met kwaliteit!"

FRANCINE VAN DEN BERG, text writing trainer

KLANTREACTIE

Het is net of ik mijzelf hoor praten. Precies de toon die bij mij past. Eerlijk, ik word hier warm van.

MIJN BUITENPLAATS MAKELAARDIJ

Beke Hendriksma

KLANTREACTIE

"Anne-Marie schreef
de teksten voor mijn website. Zij verstaat
de bijzondere kunst om de woorden te vinden voor  wat er al zo lang op het puntje van mijn tong lag."

OPVALLEND JEZELF

Diny van den Bout

KLANTREACTIE

"Anne-Marie durft kritisch door te vragen en vertaalt de antwoorden in treffende teksten."

DE WINTER
ORGANISATIEADVIES
FAIRBRAND

Klaas de Winter


 

KLANTREACTIE

"Ik heb Anne-Marie leren kennen als een enthousiaste, kundige en creatieve commu-nicatieadviseur. Ze denkt mee en komt afspraken goed na,
wat ik een prettige eigenschap vind."

SYNTENS INNOVATIECENTRUM

Marcèle van Kerkvoorde

KLANTREACTIE

"Anne-Marie weet in heldere, gewone dagelijkse spreek-
taal in al onze commu-nicatie steeds uiteen te zetten wat de essentie van de boodschap is. Telkens weer een voorrecht en een genoegen om dat te ervaren."

MHIVN FOUNDATION

Peter de Vries, voorzitter

KLANTREACTIE

"Ik heb Anne-Marie  leren kennen als een zeer veelzijdig schrijver, die droge beleidskost om kan zetten in lekker leesbare, interessante artikelen. Ook is ze, door haar oprechte interesse in mensen, zeer goed in staat om mooie human interest verhalen te schrijven. Daarnaast is ze zeer zorgvuldig, punctueel en betrouwbaar. En niet onbelangrijk: naast een professionele en kun-dige freelancer is ze ook een ontzettend sympathiek persoon!"

HANZEHOGESCHOOL GRONINGEN

Chris Wind

KLANTREACTIE

"Wij worden ontzettend blij van Anne-Marie, niet alleen omdat ze een plezierige samen-werkingspartner is, maar ook omdat zij de pen lekker scherp kan hanteren!"

DE ERKENDE TOEZICHTHOUDER,

Caroline Wijntjes

  • slide 6
  • slide 1
  • slide 3
  • slide 3
  • slide 4
  • slide 5
  • slide 7
  • slide 8
false
10
10
fade
8
1

BOBBLUM

Veel meer meest


Groot, groter, grootst had ik ook kunnen zeggen. Of mooi, mooier, mooist. Druk, drukker, drukst. Nat, natter, natst. Enzovoort. Op onze excursiedag in de omgeving van Datong in Noord-China was het allemaal van toepassing. We startten met de grotten van Yungang, waar ruim 50.000 boeddhabeelden op ons wachtten. Van enkele centimeters groot tot 17 meter hoog, te zien in meer dan 250 tempels, nissen en grotten van verschillende afmetingen, sommige voorzien van prachtige wandschilderingen. De oudste beelden werden al rond het jaar 500 in de rotsen uitgehouwen.

 

Uh, wát is de attractie?
Gids Jack vertelde en wij keken onze ogen uit. Dat deden overigens meer mensen, maar dan naar ons in plaats van naar de boeddha’s. We stonden zo geboeid naar Jack te luisteren en het was dusdanig druk om ons heen, dat we het eerst niet eens goed in de gaten hadden. Een man voegde zich bij ons en werd door zijn familie op de foto gezet. Meer familieleden kwamen erbij, die ook allemaal vereeuwigd moesten worden.  Toen we goed en wel doorkregen wat er gebeurde, waren we te confuus om er iets van te zeggen. Maar Jack greep in, joeg ze weg en zei tegen ons:  ‘volgende keer gewoon zeggen, one picture one dollar!’.  Zo, ook weer opgelost.

 

Natuurgeweld, bodemschatten en andere rarigheden
Tegen het eind van onze bezoek was een regenjas geen overbodige luxe geweest. Bij de lunch begon het vervolgens uit de hand te lopen, zodat we na het eten dankbaar de paraplu van de chauffeur accepteerden om iets minder nat bij de auto aan te komen. De ergste regen kregen we onderweg naar de volgende bezienswaardigheid. Boffen! De lunch was heerlijk, zoals alles wat we in China hebben gegeten trouwens. Omnomnom! Jack had vier verschillende gerechten voor ons besteld, dus we konden helemaal los met onze stokjes (ahum).

 

Wat in de omgeving van Datong onderweg opvalt zijn de ontelbare vrachtwagens met steenkool. Het was weekend en rustig op de weg, maar op weekdagen zorgen die transporten voor files tot wel 100 km. Ook om luchtvervuiling staat Datong trouwens bekend. Én om het slopen van een authentieke en aantrekkelijke stadswijk, om die vervolgens te vervangen door nieuw-oudbouw, zodat het geheel er uit gaat zien als in 1500.  

 

Kijken, kijken, (soms) wel kopen
De Sakyamuni Pagode of Fogong Tempel was onze volgende bestemming, de oudste pagode van China die helemaal van hout is. Geen spijker, schroef of kram zit erin. Gebouwd in 1056, met complexe houtverbindingen. Indrukwekkend hoor! Niet alleen de gebouwen bezichtigen we, we kijken natuurlijk ook naar de mensen. Daarbij scheelt het dat zij ons vaak zo uitgebreid aan- en nastaren, want dan voel je je toch wat minder bezwaard als je foto’s gaat maken. Ondertussen liepen we stevig achter op schema, mede doordat onze twee mede-excursiegangers  allerlei boeddha- en andere beelden wilden kopen en daarbij steeds Jacks expertise en onderhandelingskwaliteiten inschakelden. Die had natuurlijk nee kunnen zeggen en ze tot spoed kunnen manen, maar dat doen Chinezen niet. Die zeggen namelijk nooit nee wanneer je ze iets vraagt.  

 

Staaltje menselijk vernuft
Tot slot op naar de Xuankong Si tempel, beter bekend als het hangende klooster van Datong. Dit houten tempelcomplex is gebouwd tegen een heilige berg, omstreeks het jaar 500 door één monnik!  Logischerwijs is het een drukbezochte bezienswaardigheid. Je loopt in file en er hangen bordjes met teksten als ‘Be polite and friendly’ om duwen en trekken te voorkomen.  Chinezen zijn namelijk gewend om voor te dringen. Die kunst beheersen ze tot in de perfectie. Een ander leuk bordje is ‘No burning’, want ja, ook hier is alles van hout. De brandslang die we opgerold in een hoekje zagen liggen boezemde in dat opzicht  weinig vertrouwen in, want water was in geen velden of wegen te bekennen. Toen we allemaal zakjes zand zagen staan werden we dan ook een stuk geruster ;-). Ondertussen was het ver na sluitingstijd (zie ook ‘Jack en Tim’), maar net zo als ‘nee’ zeggen uit den boze is, is het blijkbaar ook not done om de bezoekers erop te attenderen dat het tijd is om op te stappen. Dus zo komt het dat wij ook foto’s hebben van het tempelcomplex zónder mensen erop :-) 


Reageren & delen

E-mail