Els gaat mij redden!

Al na een paar bladzijden in De HuishoudCoach maakte zich een enorme opluchting van me meester. Het ging goed komen met mij. Blij en enthousiast las ik verder. Toen ik het uit had was ik helemaal overtuigd. Dit werd mijn lijfboek. Els gooide mij een reddingsboei toe. Een hele comfortabele. Ik hoefde hem alleen maar aan te pakken. Els werd niet boos, (ver)oordeelde niet. Els begreep en troostte. Ze zorgde ervoor dat ik me niet meer schuldig hoefde te voelen.

Ik begon meteen de volgende dag. Het was geweldig. Het deed van alles me met. Het aanpakken van het badkamerkastje werd gevolgd door een handiger indeling van de badkamer en vervolgens door de aanschaf van een mooi nieuw kastje. Aanrecht en eettafel knapten op, opruimdingen voor andere gezinsleden schafte ik aan. Ik werd er ook gewoon blijer van. Kon beter omgaan met tegenslagen. In diezelfde beginweken werd ik voor enkele banen afgewezen. Natuurlijk was ik erg teleurgesteld, maar niet zo diep en lang als anders. Want ik had een missie. En misschien was het wel zo dat ik eerst die missie af moest ronden. Dat ik er eerst klaar voor moest zijn, voor dé baan.

Maar ik ging de fout in. Want het is nu 18 weken na DE START*, dus ik zou nu volop in de administratie moeten zitten. In een opgeruimd huis. En dat is dus niet zo. Er vormen zich weer stapels, de opruimbakjes voor de kids werken niet, het badkamerkastje staat onafgemonteerd in de studeerkamer stof te verzamelen (want er moet nog iets bijgekocht worden en op maat gezaagd en dat is allemaal erg lastig). Wat ging er mis? Ik was zo blij. Ik maakte schoonzussen en vriendinnen enthousiast. Zij gingen aan de slag en ik blijf hangen. Wat is het? Is het simpelweg de klus voor week 8 ‘ruim je kledingkast op’ (waar ik al tegenaan hikte tijdens het lézen van het boek)? Of een algeheel gebrek aan discipline? Of een naïef soort eigenwijsheid waardoor ik tegelijk ook begon met opruimen, administratie én schoonmaken?  Met als argumenten: “zó’n bende is het nou ook weer niet, ik kan wel méér aan, een jaar is ook best lang.” Het zal de combinatie zijn. Maar wat te doen?

Kom op, positief blijven. Ik moet kijken naar wat ik allemaal al wél gedaan en bereikt heb. Welke gewoonten ik heb aangeleerd, wat er weggegooid is, schoongemaakt, opgeruimd en aangepakt. Hm, valt toch wat tegen. Waarom kan ik niks afmaken. Ik zal het boek er weer eens bijpakken. Me moed in laten praten door Els. Ik zal, ik zal, ik zal. Ik begin een blog.

*geschreven in 2009. Het vervolg durf ik nog niet aan …