KLANTREACTIE
"Anne-Marie beheerst de allerbelangrijkste basis van de tekst-schrijver: ze luistert, pikt signalen snel op, staat open voor opbouwende kritiek en adviezen en heeft een kritische instelling. Een vrouw met kwaliteit!"
Huh? Hoort het niet andersom? Nee, niet altijd. Soms moet je jezelf even bij de lurven pakken om dingen in gang te zetten. Niet te lang nadenken, gewoon doen. En voordat ik het wist, hadden we geboekt voor de Trans Mongolië Express.
Als je niet uitstapt, doe je daar ongeveer zes dagen over.
Een lezing in de bieb sleurde de al zo lang sluimerende fascinatie voor Rusland weer naar de oppervlakte. De Chinese Muur en de Verboden Stad lonkten en bij het vooruitzicht aan de onmetelijke vlakten van Mongolië begon het helemaal te kriebelen. Ik sprak erover met een vriendin. Zij zag het wel zitten. Mooi, dat was alvast een reismaatje. We lieten het even liggen. Plannen hebben is ook leuk. ‘Volgend jaar misschien’, hadden we gezegd.
We doken erin, belandden bij een informatiemiddag, er kwam een offerte en even later hadden we de eerste termijn betaald.
Deze zomer storten Hennie en ik ons in de wereld van de trein, de samovar en de provodniki. De eindeloze berkenbossen, onafzienbare grasvlakten, boeddhistische kloosters, gefermenteerde paardenmelk en slapen in gers. Hangende kloosters, ondoorgrondelijk lachende Chinezen en fietsen door de hutongs in Beijing.
And so the adventure begins …